سلام خدمت شما.
من دختری ۲۱ ساله هستم که در ۳-۴ سال اخیر گناهانی رو انجام دادم که به شدت شرمسارم.
زنا، خودارضایی، رعایت نکردن حجاب، ترک نماز.
اما ۹-۱۰ ماه پیش که به پابوس امام رضا مشرف شدم توبه کردم و از خدا طلب بخشش کردم. حتی تمامی اداب و اصول توبه رو انجام دادم و مشغول به جبرانش با خوندن نمازهای قضا و قرآن شدم. و حالا یک ماهی میشه که خاستگاری با ایمان و بسیار خوب برام پیدا شده و الان نامزد کردیم. اما یک ترس بسیار بزرگ دارم اونم دخترانگیم هست که از بین رفته. توکل بر خدا کردم اما گاهی شیطان لعین ته دلم رو خالی میکنه که نکنه خدا میخواد با ریختن آبروم و رسوا کردنم مجازاتم کنه. اما باز با خودم میگم خدا که خودش گفته ابروی مؤمن درجه ی بالایی داره چنین کاری نمیکنه. اما با خودم میگم منی که گنه کار بودم ایا لیاقت چنین پسر با خدایی رو دارم؟ ایا خدا به راستی توبه ی من رو پذیرفته و من بخشیده شدم؟ از کجا بفهمم خدا من رو عفو کرده؟
التماس میکنم کمکم کنین تا از این افکار به ارامش برسم. خواب و خوراک ندارم و تمام روز و شبم پر شده از استرس. و همچنین ترس از دست دادن نامزدم رو هم دارم.
با تشکر یا علی