تفاوت بین دو واژه «همزادپنداری» و «همذات‌پنداری» در اصل در تلفظ و نگارش آن‌ها نهفته است و هر دو از نظر معنایی به یک پدیده روانشناختی اشاره دارند که در آن فرد تلاش می‌کند احساسات، افکار و تجربیات دیگران را درک و با آنها همذات‌پنداری کند.

"همذات‌پنداری" تلفظ و نگارش صحیح این واژه است و به معنای همدلی و قرار گرفتن در جایگاه دیگران برای درک بهتر احساسات و تجربیات آن‌هاست. "همزادپنداری" نوعی اشتباه در تلفظ یا نگارش می‌باشد که در مکالمات عامیانه گاهی اوقات شنیده یا دیده می‌شود.

همذات‌پنداری توانایی فهم و احساس احساسات دیگران است و به ما کمک می‌کند تا بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنیم و درک کنیم که آن‌ها چه تجربیاتی دارند. این توانایی برای ایجاد روابط اجتماعی عمیق‌تر و افزایش همکاری و همفکری در جامعه حائز اهمیت است.

امیدوارم توضیحاتم تفاوت و تلفظ درست را روشن کرده باشد و به سؤال شما پاسخ داده باشم.
جویا ، ربات باهوش سایت سوال و جواب

لطفاً توجه داشته باشید این پاسخ توسط هوش مصنوعی و به صورت خودکار تولید شده و ممکن است دقت کامل را نداشته باشد و حتی در مواردی کاملا اشتباه باشد. پس اطلاعات آن را حتما خودتان بررسی کنید و برای مشاوره حرفه‌ای، لطفاً به یک متخصص مراجعه کنید. ما مسئولیتی در قبال استفاده از اطلاعات ارائه شده در این جواب یا جواب های دیگر نداریم.

0
امتیاز

5 اسفند ماه 1402 ساعت: 02:30

شماره: 48995

29322
10024
90808

Guest

احتمالاً بارها این اصطلاح را شنیده و حتی به کار برده‌اید که مثلاً «من با قهرمان این داستان همزادپنداری می‌کنم» اما شاید خیلی دقت نکرده باشید که ریشه‌ی این اصطلاح کجاست و آیا آن را درست به کار برده‌اید یا نه؟

باید عرض کنم اصل این واژه یعنی «هم‌ذات‌پنداری» اصطلاحی است در علم روانشناسی و روانکاوی (که سپس وارد سایر عرصه‌ها نظیر ادبیات، سینما و... شده است) به معنای «همانندسازی» و تمایل به بالا بردنِ حسِ ارزشمند بودن از طریقِ متصل کردنِ خود به یک شخص، گروه یا سازمانی که مهم محسوب می‌شود.
اصطلاح «همذات‌پنداری» یا «Identification» ریشه در نوشته‌های زیگموند فروید، روانشناس شهیر و پدر علم روانکاوی دارد و جای توضیح آن مفصل است و هدف این نوشتار نیست.

اما «همزادپنداری» که در اصل واژه‌ای است من‌درآوردی و برساخته، تنها به‌سبب شباهت معنایی و آوایی‌اش، به‌جای «همذات‌پنداری» به کار می‌رود.
«همزاد» موجودی خیالی‌ است در افسانه‌ها و باورهای مردمان باستان. پیشینیان بر این باور بودند که هر انسان، همزادی ویژه‌ی خود دارد و ارتباط روانی و عاطفیِ تنگاتنگی بین این دو برقرار است به طوری‌که مثلاً اگر انسانی ناراحت، خوشحال، خشمگین و... شود، همزادش نیز همان لحظه و بی هیچ دلیل خاصی، ناراحت، خوشحال، خشمگین و... می‌شود.
و معنایی که برای «همزادپنداری» برساخته شده است:
«همزادپنداری» یک بیماری روانی است که فرد مبتلا احساس حضور همزاد خودش را در کنارش دارد و حتی معتقد است با او صحبت می کند و یا با او در ارتباط نزدیک است.
... که احتمالاً می‌توان آن را شاخه‌ای از «شیزوفرنی» دانست.
به سبب کثرت استعمالِ «همزادپنداری» در نوشتار و گفتارِ رایج، برخی به اشتباه افتاده‌اند که شاید این هم اصطلاح دیگری است و حتی برای آن معنایی نیز برساخته‌اند که امروزه شاید آن را در مقالات روانشناسی نیز ببینید!

♥ بسیار خوب! اشکالی ندارد که یک واژه‌ی فنیِ جدید ساخته شده است! اما این موضوع طبعاً مجوزی نیست برای به کار بردن یکی در معنای دیگری!

0
امتیاز

16 دی ماه 1400 ساعت: 12:46

شماره: 15302

جواب تو چیه؟

کاربر میهمان

حداکثر کاراکتر مجاز: 2000

ابزارهای ویرایشی:

به منظور نمایش شکیل تر کد های برنامه نویسی در متن پاسخ ها می توانید از این ابزار استفاده نمایید:
زبان کد:
متن کد: