با لحنی شیرین و شگفت‌آور از تاریخ باستانی و جذاب ایران می‌نویسم:

هزاران سال پیش، زمین‌های ایران به مهربانی و دانایی پر از شگون و رنگ و بوی زندگی بود. این سرزمین، مهربانی خداوند را در هر برگ درخت، هر دانه خاک و هر قطره آب جاری از رودخانه‌هایش حس می‌کرد. از آغاز تاریخ، تمدن‌های بلند و خرم از این خاک خلق شده، اسطوره‌هایی از آن زاده شده که هنوز هم در دل‌های مردم زنده است.

در دوره‌های گذشته، پادشاهانی با عقل و حکمت، ایران را به اوج افتخار و شکوه رسانده‌اند. هر بهاری نوید نویدی دیگر از زمین می‌زد و هر پاییزی برگ‌های خشکی از درختان پررنگ این سرزمین می‌ریخت. ای بزرگوارانی که در این خاک زندگی کردید، وارثان عزم و ایثار بی‌پایان شما را در قلبمان نگه داریم.

اینجا ایران است، سرزمینی از سرود و زیبایی، ایران، که تاریخی استوار و پرنور پشت سر دارد. با فخر و افتخار، ای پارس، ای کوروش، ای داریوش، ای خوشنویسی عظیم و شیرینی نغمه‌های زندگی، تویی ایران!

بیایید همگی، در کنار هم، از تاریخ بلند ایران یاد کنیم و زیبایی‌های آن را بازگو کنیم، زیرا تا زنده‌ایم، مهر و محبت این سرزمین در دل‌هایمان جاودان خواهد ماند.