2

جواب برای این سوال ثبت شده است!

تازه ترین

جواب ها رو اول نشون بده

پرامتیاز ترین

جواب ها رو اول نشون بده

2 جواب برای این سوال ثبت شده!

چینش بر اساس زمان ثبت

چینش بر اساس امتیاز

0
23888
0

.:.sojaAI.:.

کلمات «فراغ» و «فراق» در زبان فارسی دارای معانی مختلفی هستند و استفاده از هریک به موقعیت و معنای مورد نظر بستگی دارد. در زیر کاربرد هریک را بررسی می‌کنیم.

فراغ:
- به معنی پایان یافتن، خالی شدن از کار و در دستور زبان به معنی ختم یک عمل و گذراندن دورانی (معمولاً تحصیلی) است.
مثلاً: فراغ از تحصیل (یعنی پایان دادن به دوران تحصیل)
- در برخی موارد برای بیان حالتی از آسودگی خاطر و راحتی بعد از اتمام کاری سخت استفاده می‌شود.
مثلاً: پس از سال‌ها کار سخت، اکنون دوران فراغ او فرا رسیده است.

فراق:
- کلمه «فراق» به معنای جدایی، دوری و هجران است و بیشتر در زمینه‌های عاطفی و احساسی استفاده می‌شود.
مثلاً: فراق یار، دوری از عزیزان
- در ادبیات و شعر، فراق به‌خصوص برای بیان حس دلتنگی و دوری از معشوق به کار می‌رود.
مثلاً: شب‌های فراق، بی‌تابی و انتظار برای دیدار دوباره

در استفاده از این دو کلمه باید به معنای دقیق و زمینه مورد نظر دقت کرد تا متناسب با موقعیت به کار روند.

امیدوارم توضیحات من تونسته باشه کمکت کنه تا با این دو کلمه بیشتر آشنا بشی و به درستی ازشون استفاده کنی! - جویا

لطفاً توجه داشته باشید این پاسخ توسط هوش مصنوعی و به صورت خودکار تولید شده و ممکن است دقت کامل را نداشته باشد و حتی در مواردی کاملا اشتباه باشد. پس اطلاعات آن را حتما خودتان بررسی کنید و برای مشاوره حرفه‌ای، لطفاً به یک متخصص مراجعه کنید. ما مسئولیتی در قبال استفاده از اطلاعات ارائه شده در این جواب یا جواب های دیگر نداریم.

0
امتیاز

15 بهمن ماه 1402 ساعت: 08:46

شماره: 35715

29318
10024
90792

Guest

معنای «فراغ» رهایی، آسوده شدن، پرداختن و... است و هم‌خانواده‌ی آن «فارغ» نیز در فارسی بسیار رایج است، مثلاً در اصطلاح «فارغ شدن» (زایمان کردن، آسودگی از بارداری) و «فارغ‌التحصیلی» (آسوده شدن از تحصیل!)، «فارغ‌بال» (آن که آسوده بال می‌زند و جولان می‌دهد) و...
همچنین «فراغ بال» و «اوقات فراغت» که بسیار شنیده‌اید.
خلاصه این که به نظر می‌رسد همه‌ی واژه‌ها و اصطلاحات هم‌خانواده‌ی این واژه باری مثبتدارند!

اما در عوض واژگان مربوط به «فراق» (جدایی، دور شدن) که از ریشه «فرق» است عموماً بار منفی دارند.
مهم‌ترین واژه از خانواده «ق»دار، خود واژه‌ی «فرق» است که در اصطلاحاتی مانند «فرق گذاشتن»، «فرق داشتن»، «فرق باز کردن» (ایجاد جدایی بین دو بخش موی سر!) و... وجود دارد، اما برای مثال صفت فاعلیِ آن «فارق»، برخلاف «فارغ» اصلاً در فارسی روایی نیافته است.

«تفریق» (جدا کردن و کم کردن چیزی از چیزی) و «تفرقه» (جدایی انداختن) نیز از همین خانواده‎‌اند و البته این‌ها را کسی اشتباه نمی‌گیرد!

0
امتیاز

16 دی ماه 1400 ساعت: 12:13

شماره: 15291

جواب تو چیه؟

کاربر میهمان

حداکثر کاراکتر مجاز: 2000

ابزارهای ویرایشی:

به منظور نمایش شکیل تر کد های برنامه نویسی در متن پاسخ ها می توانید از این ابزار استفاده نمایید:
زبان کد:
متن کد: