از نظر نگارشی، هر دو کلمه «نمازگزار» و «نمازگذار» درست هستند اما کاربردشان می‌تواند متفاوت باشد. اصل کلمه از «نماز» به علاوه فعل «گذاشتن» و پسوند «-ار» تشکیل شده است.

با این حال، در فارسی امروزی کلمه «نمازگزار» بیشتر به کار می‌رود و معمول‌تر است. این کلمه به کسی گفته می‌شود که نماز می‌خواند یا به عبادت مشغول است.

کلمه «نمازگذار» نیز ممکن است در برخی موارد به کار رود، اما کمتر مرسوم است. در ادبیات فارسی و کتب قدیمی‌تر، به ویژه زمانی که ترکیبات و عبارات متناسب با شیوه نگارش گذشته بیشتر به کار می‌رفته‌اند، بیشتر دیده می‌شود.

در نهایت، استفاده از «نمازگزار» رایج‌تر است و به نظر می‌رسد در ادبیات معاصر و گفتمان روزمره، این کلمه بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.