سلام
من دنبال یه فیلم میگردم که چند سال پیش دیدمش ولی اسمش رو به یاد نمیارم.
داستان فیلم این بود که یه پسر توی مترو یه خانمی که مامور مترو بوده رو میبینه بعد میره دنبالش
پسر حالش بد میشه و خانم بهش کمک میکنه
واسه اون خانم ذغال سنگ میارن و پسره به خانم کمک میکنه
و بینشون احساسات بوجود میاد و زمانی که پسر از حمام اون خانم استفاده میکنه رابطه ایجاد میشه

پسر شدید وابسته میشه و لحظه شماری میکنه برای رفتن پیش اون خانم
اون خانم علاقه زیادی به داستان داشته ولی سواد خوندن نداشته و پسر براش کتاب میخوند
فک کنم فیلم مربوط به جنگ جهانی دوم باشه. پسر روز تولدش جشن رو ول میکنه و پیش خانم میره و اون خانم بعد از اون رابطه یهو ناپدید میشه

پسره درس حقوق و وکالت میخونه
چند سال بعد تو دادگاه اون خانم رو میبینه و میتونسته ازش دفاع کنه ولی دفاع نمیکنه و اون خانم به حبس ابد میره

پسر بزرگ میشه ازدواج میکنه ولی هیچ وقت از زندگیش راضی نیست و عشق اون خانم همیشه تو دلشه، حتی خانمش طلاق میگیره.
واسه اون خانم کتاب صوتی میفرسته و ....
خانمه لحظه آزادی خودکشی میکنه

ممنونم میشم اگه راهنماییم کنید



انتقاد سازنده ای به دوستان سوجایی

سوجای گرامی سلام:

ضمن تشکر از ایده و تلاش شما برای ایجاد یک مرکز پاسخگویی به سوالات هموطنان، انتقادی دارم که هر چند آنقدر واقع بین هستم که منتظر پاسخگویی مقتضی شما نباشم، اما امید دارم اندکی من و شما را به فکر وادارد.
واقعیت قضیه این است که معتقدم ما ایرانی ها فقط بلدیم ایده¬ای را شروع کنیم (و متاسفانه چون سالهاست نوآوری و خلاقیت را به فراموشی سپرده یا کشور خود را مامنی برای بروز آن نمی بینیم ، آن را در اختیار دیگران قرار می دهیم)، عمدتا آغاز ما یک کپی برداری از رفتار یا آغازهای دیگران است. در صورتی که فکری برای تداوم آن نمی کنیم.
برای مثال ما تمام تلاش خود را مصروف می داریم تا ازدواج کنیم (دقت کرده باشید فیلم هایی که در ایران ساخته می شود نیز تا همین حد ماجرا را جلو می برد) اما متاسفانه برای تداوم آن برنامه نداریم این می شود که بسیاری از ما در نیمه ی راه از نفس می افتیم و جامعه را با تصمیمات خود دچار معضل می کنیم.
- پروژه ای را راه¬اندازی می کنیم اما متاسفانه برای تداوم و ادامه کار، برنامه نداریم.
- بورس تاسیس می کنیم اما برای تداوم فعالیت آن برنامه نداریم.
- کلنگی را می زنیم، اما
- ...
- سوجا راه می اندازیم اما برای تداوم فعالیت آن برای جلب مشتری و پاسخگویی به انتظارات مشتریان برنامه ای نداریم این می شود که موجبات سرخوردگی برخی را بوجود می آوریم.
ایده ی راه اندازی سایتی تحت عنوان سوجا بسیار مناسب، اما تداوم فعالیت این سایت به حفظ اعضاء و پاسخگویی درخور به سوالات بستگی دارد که متاسفانه سوجا در این زمینه با ضعف جدی مواجه است.
راستش را بخواهید من قبل از این که با این سایت آشنا شوم مشتری سایت
Ask a question – yahoo
بودم و راضی. فکر نمی کنم سوالی مطرح کرده باشم که بدون پاسخ مانده باشد، در هر حوزه ای. (البته باز می دانم امکانات آنها با شما قابل مقایسه نیست اما به نظر می رسد حداقل انتظارات نیز در این سایت پاسخ داده نمی شود).
اما اغلب سوالات من در سایت شما بدون جواب ماند یا پاسخ هایی سلیقه ای به آن داده شد که ذهن مرا راضی نمی کرد.
برای مثال من سوالی در مورد IP مطرح کردم و چند روزی منتظر ماندم که صد البته پاسخی دریافت نکردم و بعد تصمیم گرفتم این سوال را در سایت
Ask a question

مطرح کنم و ظرف مدت ده دقیقه پاسخ گرفتم. پاسخ دریافتی را برای شما هم می نویسم. همینقدر برای من کافی بود

IP addresses are just like the address of your house. You have the house number, the street number, the city name, the state and the country its in.
آنچه قصد دارم متذکر شوم، مساله ی من نیست، مشکل من و امثال من قابل حل است (من به راحتی برای یافتن پاسخ سوالاتم به همان سایت قبلی یا منابع دیگر رجوع خواهم کرد). اما آنچه مرا آزار می دهد این است که چرا باید یک مجموعه ی تحصیل کرده از دانشگاه های معتبر (تهران و صنعتی اصفهان) سایتی را راه اندازی کنند اما به فکر تداوم حیات آن نباشند. عملکرد در این حوزه نیز مشابه سایر حوزه ها باعث ناامیدی انسان شود.
خاطرنشان کردم امیدی به خوشامد شما از این انتقاد و موثر واقع شدن آن ندارم، اما برخی اوقات ما کارهایی می کنیم به صرف این که وظیفه ی خود را انجام داده باشیم (ره).

جدیدترین سوالات





جستجو در بانک سوالات
در این قسمت می توانید بخشی از متن سوال را وارد نموده و به دنبال سوال مورد نظر خود بگردید:

بخشی از متن سوال:

خاطره های شنیدنی و خنده دار از شهدای دفاع مقدس

سلام


میشه یک چندتایی خاطره شنیدنی و مفرح از شهدا نقل کنید؟



0
امتیاز

جواب های موجود برای این سوال:


ازین پس می توانید به کاربرانی که دوست دارید هدیه بدهید! کافیست بر روی علامت    در کنار تصویر آنها کلیک کنید!

3


جواب برای این سوال ثبت شده است!

تازه ترین


جواب ها رو اول نشون بده

پرامتیاز ترین


جواب ها رو اول نشون بده

3 جواب برای این سوال ثبت شده!

چینش بر اساس زمان ثبت


چینش بر اساس امتیاز



30722
10062
92983

Guest

پانزده سال بعد از عملیات «والفجر مقدماتی»، از دل خاک فکه،
پیکر مطهر شهیدی را یافتند که اعداد و حروف نقش بسته
بر پلاکش زنگ زده بود، ولی در جیب لباس خاکی اش برگه ای بود
کوچک که نوشته هایش را با کمی دقت می شد خواند:
«بسمه تعالی. جنگ بالا گرفته است. مجالی برای هیچ وصیتی نیست...
تا هنوز چند قطره خونی در بدن دارم، حدیثی از امام پنجم می نویسم:

«به تو خیانت می کنند، تو مکن.
تو را تکذیب می کنند، آرام باش.
تو را می ستایند، فریب مخور.
تو را نکوهش می کنند، شکوه مکن.
مردم شهر از تو بد می گویند، اندوهگین مشو.
همه مردم تو را نیک می خوانند، مسرور مباش…
آنگاه از ما خواهی بود»…

دیگر، نایی در بدن ندارم؛
خداحافظ دنیا.

0
امتیاز


30722
10062
92983

Guest

حاج همت این ها راکه از امیر عقیلی شنید، دستی به سر امیر کشید و خندید و گفت: اصل ماجرا این است که از کنارپاسگاه های شما که رد می شوم، این دژبان های شما هر کدام چند ماه آموزش تخصصی می بینند که اگر یک ماشین از دژبانی ارتشی ها رد شد، مشکوک بشوند؛ از دور بهش علامت میدهند، آرو آروم دست تکان میدهند، اگه طرف سرعتش زیاد بشه، اول علامت خطر میدهند،بعد ایست میدهند، بعد تیرهوائی میزنند، آخر کار اگر خواست بدون توجه دژبانی رد بشود.به لاستیک ماشین تیر میزنند.

ولی این بسیجی هایی که تو میگی، من یک کیلومتر مانده بهشان مرتب چراغ میدم، سرعتم رو کم میکنم،هنوز بیست متر مانده پیاده می شوم و یک دستی تکان میدهم و دوباره می خندم و سوار می شوم وباز آرام از کنارشان رد می شوم.

آخر این بسیجی ها مشکوک بشوند؛

اول رگبار می بندند.

بعد تازه یادشان میاد که باید ایست بدهند.

یک خشاب و خالی می کنند، بابای صاحب بچه را در می آورند، بعد چند تا تیر هوائی شلیک می کنند وآخر که فاتحه طرف خوانده شد، داد می زنند ایست.

این را که حاجی گفت: بمب خنده بود که توی قرارگاه منفجر شد. حالا نخند کی بخند…
0
امتیاز


30722
10062
92983

Guest

سلام

یک روز که فرماندهان ارتش، در یک قرارگاه نظامی برای طراحی یک عملیات، همه جمع شده بودند، حاج همت هم از راه رسید، امیرعقیلی، سرتیپ دوم ستاد «لشکر ۳۰ پیاده گرگان»، حاجی را بغل کرد و کنارش نشست، امیر عقیلی به حاج همت گفت: حاجی یک سوال دارم، یک دلخوری خیلی زیاد، من از شما دلخورم.

حاج همت گفت: بفرمائید، چه دلخوری!…

امیر عقیلی گفت: حاجی شما هر وقت از کنار پاسگاه های ارتش، از کنار ما که رد می شوی، یک دست تکان می دهی و با سرعت رد می شوی. اما حاجی جان، من به قربانت بروم، شما از کنار بسیجی های خودتان که رد می شوی، هنوز یک کیلومتر مانده، چراغ می دی، بوق می زنی، آرام آرام سرعت ماشین ات را کم می کنی، بیست متر مانده به دژبانی بسیجی ها، با لبخند از ماشین پیاده میشوی،دوباره باز دستی تکان میدهی، سوار می شوی و میروی.

رد میشی اصلا مارو تحویل نمی گیری حاجی، حاجی بخدا ما خیلی دل مان میاد.

0
امتیاز




جواب تو چیه؟
userImage
کاربر میهمان



22500 امتیاز هدیه بهترین جواب

20000 امتیاز هدیه بهترین جواب


20000 امتیاز هدیه بهترین جواب




پرسش سوال جدید :: تبلیغات در سوال و جواب :: گروه های سوال و جوابی

تمامی حقوق مادی و معنوی، متعلق به وب سایت سوال جواب (soja.ai) و تیم مدیریتی آن می باشد.

طراحی و اجرا : گروه مشاوران فناوری اطلاعات

پاسخ های موجود در سایت توسط کاربران سایت ثبت می شود،
سایت سوال و جواب هیچ مسئولیتی در قبال صحت و محتوی پاسخ ها ندارد، هرچند تا حد امکان نظارت بر محتوی آنها صورت می گیرد.